That is love...Thai Gerbera

ว่าด้วยรัก...เยอบีร่า

.....ใครคนหนึ่งบอกฉันว่าเขาไม่ชอบที่จะยิ้ม เคยเปรียบความรักของเขาว่าเป็นต้นไม้ที่เหี่ยวเฉา มันตายไปแล้วไม่มีวันฟื้นกลับ

เยอบีร่าที่เริ่มฟื้นตัวแตกยอดใหม่

.....ฉันส่งรูปนี้ไปให้ นี่คือต้นเยอบีร่าที่น่าจะตายไปแล้ว มันแค่ต้องใช้เวลา บางทีความรักที่ตัดสินจะรักแล้ว ยินดีที่จะรักดูแลไม่หวังผลตอบ ขอแค่มีความสุขที่ได้ทำ ถึงตอนนี้จะเป็นต้นไม้ที่เหี่ยวเฉา หากเรายังรักก็แค่ยังคงดูแลรดน้ำอยู่เสมอๆ ไม่แน่หัวใจอาจเปิดขึ้นใหม่อีกครั้ง เหมือนต้นไม้ที่ค่อยๆ แตกใบอ่อนขึ้นมา หรือไม่ก็อาจจะมีต้นใหม่งอกขึ้นมาแทนที่พื้นที่ตรงนั้น

และเมื่อผ่านเวลาผ่านไป...ณ ตอนนี้ก็เป็นดังว่าต้นไม้แตกใบอ่อนได้ฉันใด ความรักเกิดขึ้นใหม่ได้ฉันนั้นและก็ขอยินดีด้วยนะ ที่กลับมายิ้มได้ มีต้นไม้ต้นใหม่งอกขึ้นมาแล้ว ดูแลกันดีๆ นะ

ความรักก็เหมือนกับการปลูกเยอบีร่าเช่นกัน อย่าหักโหมมากเกินไป แต่ก็อย่าน้อยเกินไป

           
          เพราะการปลูกเยอบีร่าไทยไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่าย ที่ต้องประคับประคองดูแลเอาใส่อยู่เสมอๆ และต้องใช้เวลาค่อยๆ เป็นค่อยๆ ถ้าอยากเก็บรักนี้ เก็บเยอบีร่าที่รักเหล่านี้ ก็อย่าไปหักโหมฝืนธรรมชาติของเขา เลี้ยงให้เป็นธรรมชาติอาจจะดีที่สุดก็ได้

เยอบีร่าใบเริ่มเหลืองเนื่องจากขาดธาตุอาหาร หรือภาษาเรียกแบบชาวสวนว่าเยอบีร่าบวช 

แก้ไขระยะสั้นโดยการใส่ปุ๋ยให้ธาตุอาหารใบก็จะกลับมาเขียว 

แต่เยอบีร่าเหล่านี้จะกลายเป็นแม่พันธุ์ที่ไม่สมบูรณ์ในการปลูกครั้งต่อไป

           
         ต้องมีความอดทน ความรักยังต้องใช้เวลาเป็นปี เยอบีร่าถ้าอยากเก็บพันธุ์ดีๆ ก็ต้องใช้เวลาเป็นปีเพื่อให้ได้หน่อที่แข็งแรงไปเป็นแม่พันธุ์ให้กับอีกหลายรุ่น หากใจร้อนไปเขาอาจจะยังไม่พร้อมและอยู่กับเราไม่นาน หลังแยกหน่อกว่าจะฟื้นตัวขึ้นใหม่ก็ต้องใช้เวลาและการดูแลอย่างพอดีๆ อัดปุ๋ยมากไปต้นก็งามอยู่พักหนึ่งก่อนค่อยๆ ฟุบตัวลง ก็อัดปุ๋ยอีกสุดท้ายก็สำลักปุ๋ยและก็สูญเสียต้นไป ก็ต้องหันกลับมาถามตัวเราว่าปลูกเพื่ออะไร เพื่อขายก็ต้องแข่งกับเวลาการเร่งให้ออกดอกงามๆ คงไม่แปลก แต่ถ้าเน้นอนุรักษ์เราก็ไม่จำเป็นต้องไปเร่งจนเขาเหนื่อยเกินไป หากใจร้อนกว่านั้นก็ส่งเข้าแลปเพาะเนื้อเยื่อกันไป ไม่แปลกที่จะทำแบบนั้น แต่อาจจะให้เกียรติ ติดต่อบอกกล่าวเจ้าของต้น เจ้าของพันธุ์น่าจะดีกว่าไม่ใช่หรือ...

ดอกเยอบีร่าไทยหลากหลายสีสัน

           ถ้าความรักนั้นประเมินค่าไม่ได้ พันธุ์เยอบีร่าไทยดีๆ อย่างไม้คัดพันธุ์จริงๆ แล้วน่าจะถือว่าประเมินค่าไม่ได้ เช่นกัน กว่าคนสมัยก่อนจะผสมพันธุ์ไม้ได้ดีๆ แต่ละต้นต้องใช้เวลาขลุกอยู่ในโรงเรือนกันเป็นเดือนๆ ไม่ต้องพูดถึงความยาวนานของรุ่นปู่ย่า แค่รุ่นพ่อที่เรือนญ่าญ๋าเองก็ใช้เวลาเกือบตลอดชีวิตของพ่อที่จะรักษาพันธุ์ให้คงอยู่ ผ่านน้ำท่วมใหญ่กรุงเทพฯไปก็หลายครั้ง ฝั่งธนบุรีที่อยู่เป็นสวนเป็นคลองหน้าฝนก็น้ำท่วมสวน ต้องวิดน้ำดำน้ำลุยฝนเพื่อเก็บรักษาต้นพันธุ์ของดอกไม้ที่พ่อรักเอาไว้นับครั้งไม่ถ้วน อาจจะได้ไม่ทั้งหมดและเสียพันธุ์ดีๆ ไปก็หลายพันธุ์ แต่ได้เท่าที่มีก็พอใจ แม้สวนอื่นแถวนี้จะเลิกปลูกไปเกือบ 30 ปี แต่ที่นี่ก็ปลูกไว้เป็นไม้ประดับเรื่อยมา นี่แหละเยอบีร่าไทยที่เรือนญ่าญ๋ามี เราใช้เวลาและความอดทนแค่ไหนที่จะรักษาพันธุ์ไม้คัดพันธุ์สวยๆ เหล่านี้ไว้ ควรตีค่าเป็นราคาเท่าไหร่ดีหล่ะ เราเฝ้ารอและรักมาหลายสิบปีค่อยๆ รักษา ค่อยๆ ตามหาเรื่อยมา บางสวนก็หวงแหนพันธุ์ของเขา เราก็ต้องเข้าใจ ใจเขาใจเราเขารักเขาหวงของเขา ก็คงต้องใช้ความอดทนไม่แพ้กันเพื่อรักษาพันธุ์เอาไว้ และจากเรื่องราวที่ถูกเล่ารุ่นสู่รุ่นซ้ำไปซ้ำมาของย่าที่ไม่อยากให้ลืมเลือนว่าตระกูลเรามีเงินใช้จ่ายก็มาจากเยอบีร่าเหล่านี้ แล้วคุณหล่ะรอได้นานเท่าไหร่รักมากเท่าไหร่หนอ... ตีค่าเยอบีร่าไทยเหล่านี้เท่าไหร่กันหนา... บางครั้งของบางอย่างมีเงินมากเท่าไหร่ก็ซื้อไม่ได้ถ้าไม่มีคนที่รักมากพอที่จะหวงแหนเอาไว้ เยอบีร่าไทยอาจเป็นแค่ต้นไม้ประดับชนิดหนึ่ง แต่สำหรับเราเยอบีร่าไทยเป็นมากกว่านั้น

ดอกเยอบีร่าที่ต้นโดนเพลี้ยเล่นงาน 

หน้าดอกก็จะดำต้องรีบเด็ดทิ้ง ทั้งดอก-ใบหากปล่อยไว้จะลุกลาม

         แม้แต่การดูแล ก็ไม่ต่างอะไรจากความรัก มากไปก็อึดอัด น้อยไปก็โหยหา เยอบีร่าเองถ้ารดน้ำมากก็รากเน่า น้อยก็ต้นเหี่ยวต้นโทรม อยู่ในที่ร่มมากก็ไม่โต กลางแจ้งร้อนมากก็เฉาบางต้นกลีบดอกก็ไหม้ ฝนมาก็ฟื้นตัวเร็ว ฝนมากก็รากเน่า ฝนๆ แดดๆ ก็เพลี้ยลง ก็คงต้องค่อยดูแลกันไป ฉีดยามากๆก็ไม่ดี ถามใจตัวเองดูว่ารักมากพอมั้ย แต่อย่างไรก็ต้องไม่ลืมที่จะรักตัวเองด้วย

เยอบีร่าไทยที่รากโคนผุ ซึ่งต้นจะไม่โต

          นอกจากนี้ยังสอนให้รักแบบไม่ยึดติด เพราะจะยึดติดกับดอกสวยงามของเขามากก็ไม่ได้ บางครั้งก็ต้องตัดใจตัดเพื่อให้เขาได้แตกหน่อออกดอกเพิ่ม ดอกหน้าดำก็ต้องคอยดูแลตัดทิ้ง หน้าฝนถ้าไม่พ่นยาก็ต้องตัดทิ้งแทบทั้งหมด หรือเมื่อครบเวลาแล้วยังยึดติดไม่ยอมแยกขยายขนาดกอก็จะค่อยหดลง หน่อแกร่งขึ้นแต่ต้นจะไม่โต และไม่ออกดอกงามๆ ให้เชยชมอีก และหากเจอไม้โคนผุ ซึ่งจะเริ่มจากใบเหลือง แล้วยุบตัวลงไปเรื่อยๆ รากผุสีเข้มคล้ำ เลี้ยงเท่าไหร่ก็ไม่โตก็ต้องตัดใจขุดทิ้งไป หรือไม่ก็ยอมย้ายไปดูแลต่างหากจะฟื้นก็ต่อเมื่อเขาค่อยๆ แตกหน่อใหม่ด้านข้างแต่ต้องใช้เวลานานมากทีเดียว

หากหลงรักเธอแล้วเจ้าเยอบีร่า...ก็ช่วยดูแลกันไปดีๆ เรื่อยๆ นะ

Love your...Thai Gerbera

ที่มา : Reuan Yaya Garden